بررسی عوامل موثر بر زمان بقاء بیماران لوسمی حاد بعد از پیوند مغز استخوان با استفاده از مدل های چندحالتی نیمه مارکفی در بیمارستان شریعتی تهران

چکیده سابقه و هدف: مدل های چند حالتی، مهم ترین مدل ها برای توصیف روند پیشرفت یا پسرفت بیماری های مزمن و سرطان ها می-باشند. با توجه به اینکه تاکنون از این مدل ها در ایران استفاده نشده است، هدف از این تحقیق، تعیین عوامل موثر بر زمان بقاء بیماران لوسمی حاد بعد از پیوند مغز استخوان با استفاده از مدل های چند حالتی نیمه مارکفی می باشد. روش بررسی: در این تحقیق توصیفی از نوع طولی، 507 بیمار لوسمی که از سال 1373 تا 1387 در بیمارستان شریعتی تهران پیوند مغز استخوان شده بودند مورد بررسی قرار گرفتند. میانه زمان پیگیری حدود 5/1 سال بود. یک فرآیند تصادفی چهار حالته (حالت 1: پیوند مغز استخوان، حالت 2 : بروز عوارض پیوند، حالت 3 : نرمال شدن پلاکت ها (بهبودی نسبی) و حالت 4 : مرگ (حالت جاذب) تعریف گردید. توزیع وایبول برای زمان انتقال بین حالت ها، در نظر گرفته شد. داده ها با نرم افزار r آنالیز شدند. یافته ها: هر چه زمان سپری شدن از پیوند طولانی تر بود، احتمال بروز عوارض بعد از پیوند(cgvhd) بیشتر بود. همچنین، اثر برخی متغیرهای مستقل در طول زمان ثابت نبود. به عنون مثال، بعد از اینکه پلاکت بیماران به حد طبیعی رسید، احتمال مرگ بیماران سرطان خون لنفوسیت(all) حدود 15/2 برابر بیماران سرطان خون میلوئیدی aml)) بود. همچنین هرچه مدت زمان ماندن در حالت 1 بیشتر بود، مدت زمان ماندن در حالت 2 کاهش یافت (17/0-=r، 001/0>p). نتیجه گیری: وقتی که چند پی آمد وجود دارد و متغیرهای مستقل وابسته به زمان هستند، استفاده از مدل های چندحالتی نیمه مارکفی توصیه می شود. واژگان کلیدی: مدل چند حالتی نیمه مارکفی، لوسمی حاد، عوامل پیش آگهی کننده